Τρίτη 21 Απριλίου 2015

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΚΙΟΣ "ΟΙ ΚΥΝΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ". ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΣΚΙΕΣ

 Το "Εργαστήρι Μαιρηβή" στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, φιλοξενεί στις 25 & 26 Απριλίου 2015, στις 9 μ.μ. την παράσταση θεάτρου σκιών για ενήλικες και εφήβους "Οι Κυνικοί στον Άδη", διασκευή από τους "Νεκρικούς διαλόγους" του Λουκιανού.
Σάββατο 25 Απριλίου, στις 9 μ.μ.
Κυριακή 26 Απριλίου, στις 9 μ.μ.

Κρατήσεις: 2105222181, 6942420062

"Εργαστήρι Μαιρηβή"
Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή


------------------------------------------------------------------------------------


Ο Λουκιανός ήταν ένας Σύριος που γεννήθηκε κοντά στον ποταμό Εφράτη το 125 μ.χ. και ήταν ο άνθρωπος που ο προφορικός και ο γραπτός λόγος τον αγαπησε όσο λίγους σ' αυτή τη γη. 
Ρήτορας, τεχνίτης του λόγου, φιλόσοφος και πολυγραφότατος. Πάνω από 82 βιβλία έγραψε ο Σύριος αυτός τεχνίτης του λόγου στα Ελληνικά με γνώση και μαεστρία μεγαλύτερη και από γηγενή Έλληνα. Αγαπημένος, λατρεμένος και βαθύς γνώστης της πανανθρώπινης αλήθειας πέρα από τα όρια.

Τον γνώρισα και εγώ στο σχολείο, όπως και ο Δημήτρης ο Μικιός και έμελε να χαραχτεί μέσα μας για πάντα ο λόγος και η προσωπικότητά του. Εγώ τον λογαριάζω για δάσκαλό μου γιατί όσο τον μελετώ τόσο πιο βαθιά βυθίζομαι στην τέχνη του λόγου και της σκέψης. Σπουδαίος, μεστός, γνώστης και απίθανος χρήστης του χιούμορ διδαξε πως ένα χαμόγελο σε κάνει να παίρνεις στα σοβαρά, τα σοβαρά και στα αστεία, τα αστεία. 

Ο Λουκιανός, αν και μη Έλληνας "μετείχε της ημετέρας παιδείας" με ένα τρόπο ουσιαστικό και ανεπανάληπτο.

Από καιρό ήξερα πως ο Δημήτρης ετομαζε μια διασκευή των "Νεκρικών Διαλόγων" του Λουκιανού. Αποτέλεσμα είναι η παράσταση ΟΙ ΚΥΝΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη γενέτηρα του το Λαύριο.
Το αποτέλεσμα όμως είναι πέρα από κάθε προσδοκία. Για το Δημήτρη έχω γράψει ξανά στο blog.  Ηθοποιός, σκιτσογράφος, επιμορφωτής θεάτρου στο ΚΕΘΕΑ και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, σκηνοθέτης, αφηγητής, δημιουργός. Να είναι καλά και να έχει πάντα τόσο δημιουργικές ιδέες.
Η δουλειά του με το θέατρο σκιών είναι επίσης μια ιστορία που κρατάει πολλά χρόνια. Παίζει καραγκιόζη και φτιάχνει μόνος τους τις φιγούρες. Στους "Κυνικούς"εχει φτιάξει όλα μόνος. Και είναι μια πργματική υπερπαραγωγή του θεάτρου Σκιών. Μιας πανάρχαιης τέχνης, αδελφής της αφήγησης και από σημαντικότερες τέχνες του προφορικού λόγου.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
 ΟΙ ΚΥΝΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ - ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΚΙΟΣ

Ο Δημήτρης μας απάντησε σε τρεις ερωτήσεις για να μάθουμε περισσότερα:

Πως εμπνευστηκες το έργο και πως αποφάσισες να το μεταφέρεις στις "σκιές";

Δημήτρης: Είναι τόσο μεγάλη αυτή η ιστορία με τους Νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού. Η πρώτη μνήμη κάποια τάξη στο σχολείο . Ο Μένιππος να αναζητεί την ωραία Ελένη, να ανακαλύπτει αντί για αυτήν το κρανίο της και σαν άλλος Άμλετ ,να αναρωτιέται για την ύπαρξη και την ματαιότητα . Μια καρφωμένη εικόνα στο μυαλό μου που ξαναβγήκε μετά από χρόνια σε ένα αναλόγιο με το ίδιο θέμα που έκανα με μία ομάδα μου στο ΚΕΘΕΑ- Διάβαση όπου εργάζομαι ως επιμορφωτής θεάτρου. Η ανταπόκριση που είχε στο κοινό, ο ανακουφιστικός λόγος του σοφιστή Μένιππου/ Λουκιανού, το «καραγκιοζίστικο» χιούμορ των κυνικών φιλοσόφων μου άναψαν την σπίθα της έμπνευσης. Ο κόσμος των νεκρών είναι ο κόσμος των σκιών σε όλες τις παραδόσεις. Να το , το νήμα. Το κείμενο και η σκιτσογραφική μου σπουδή μου έδειξαν τον δρόμο. Όταν ξέρεις να κάνεις ένα κόμικ και να πεις μια ιστορία με εικόνες , τότε είναι εύκολο να κάνεις και ένα «ζώντανο» κόμικ όπως θεωρώ την συγκεκριμένη παράσταση . 

Σε ποιους απευθύνεσαι; Μικρούς, μεγάλους,όλους;

Δημήτρης: Είναι περίεργο που στις εποχές μας φοβόμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά για τον θάνατο. Τα παλιότερα χρόνια η κοινωνία δεν αντιμετώπιζε σαν ταμπού τον θάνατο. Οι άνθρωποί πέθαιναν στα σπίτια τους και όχι στα αποστειρωμένα νοσοκομεία, τα νυχτέρια δίπλα στον νεκρό δεν ήταν άβατο για τα παιδιά – έχω αυτήν την εμπειρία από τον παππού μου που πέθανε όταν ήμουν 6 χρονών και περάσαμε γύρω του όλο το σόι την νύχτα αποχαιρετώντας τον. Τα λαικά δράματα του Λαζάρου ή τα δρώμενα της αποκριάς έχουν θέμα τους τον θάνατο και την ανάσταση. Όποιος ασχολείται με την γη, ο λαικός πολιτισμός δηλαδή , βλέπει κάθε χρόνο το παλίο να πεθαίνει και το νέο να νικά. Αυτό λέει πάνω κάτω και ο Λουκιανός . Σαφώς με φιλοσοφικό τρόπο, με διάθεση να στιγματίσει τα κακώς κείμενα της εποχής του, να κάνει τον κόσμο να χαρεί τα ουσιώδη και να στοχαστεί για την ματαιότητα . Έτσι λοιπόν αν με ρωτήσουν, αν ένα παιδί μπορεί να δει την παράσταση θα πω ναι . Αν αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σαν ανόητα τα αδικούμε . Εξ άλλου όλα τα θέματα των «νεκρικών διαλόγων», «πειράχτηκαν» και είναι ένα κράμα από το αστείο του Λουκιανού και από το χωρατό του Καραγκιόζη. Στην πρεμιέρα που έκανα στο Λαύριο άκουγα γέλια από παιδιά 8 χρονών και ηλικιωμένων ανθρώπων. Αυτά τα γέλια μου έδωσαν την απάντηση. 
 

Ποια θεωρείς οτι είναι η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το θέατρο σκιών;


Δημήτρης: Πολλά πράγματα που στο παρελθόν ήταν μόνο για ενήλικο κοινό «εξέπεσαν» και κατέληξαν να αφορούν μόνο τα παιδιά ενώ οι μεγάλοι στην καλύτερη περίπτωση τα κοιτούν με συμπάθεια . Οι μάσκες που ήταν ένα εργαλείο των Σαμάνων ιερεών για να επικοινωνήσουν με το επέκεινα και με το μεταφυσικό, πέρασε στο θέατρο και αργότερα «εξέπεσε» στις πλαστικές μουτσούνες των σύγχρονων αποκριών. Ο μύθος που έδινε απαντήσεις στα φιλοσοφικά , υπαρξιακά και φυσικά ερωτήματα , έγινε παραμύθι για μεγάλους και μετά απλά παραμυθάκια για παιδιά. Η πρώτη μορφή θεάτρου σκιών ήταν σύμφωνα με τους μελετητές ιερές ιστορίες και δράματα με θρησκευτικό προσανατολισμό . Σε μας θα φτάσει από τους Τούρκος – ιερός σε ένα του μέρος αλλά πρόστυχος κατά τις πληροφορίες σε ένα άλλο του μέρος , με φαλλό και αθυρόστομος - , θα του αμβλύνουμε τις γωνίες , θα γίνει το θέαμα των ελληνικών καφενείων -εκεί που σύχναζαν μόνο ενήλικοι άντρες- , για « ξεπέσει» και να καταλήξει να τον βλέπουν μόνο τα παιδιά . Ομώς , παρόλο την τεχνολογική πρόοδο , παρόλο τα σύγχρονά μέσα του θεάματος που μπορούν να σε ταξιδέψουν εύκολα με τα χρήματα που μπορούν να διαθέσουν , αυτά τα τρία στοιχεία - όταν τα χειριστείς με τον κατάλληλο τρόπο- παίρνουν την εκδίκηση τους . Η «Μάσκα» που το μοντέρνο θέατρο ανακαλύπτει ξανά , το «Παραμύθι» και η μεγάλη επανάσταση των νεοαφηγητάδων και η « Σκιά» θα ασκούν πάνω μας ένα μεταφυσικό δέος ίδιο με αυτό των πρώτων τους μορφών. Όταν τα φώτα σβήνουν , η πηγή του φωτός μας έλκει όπως μας έλκει η φωτιά στο τζάκι , όπως σίγουρα συνέβαινε σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες ανα τον κόσμο και τις εποχές. Η σκιά και το φως , το καλό και το κακό , είναι οι δύο μεγάλοι άξονες όλων των παραδοσιακών μύθων αλλά ακόμα και των σύγχρονων σχολών ψυχολογίας. Ο ίδιος ο Καραγκιόζης δεν είναι ούτε καλός , ούτε κακός ή μάλλον είναι και καλός και κακός . Είναι κατεργάρης , όπως είναι ο Μένιππος ο κυνικός στους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού. Όπως είμαστε όλοι μας . Η σκιά απενεχοποιει τα σκοτεινά μας κομμάτια , τα κοινωνεί και έτσι γινόμαστε σοφότεροι.
σταση θεάτρου σκιών για ενήλικες και παιδιά άνω των 12 ετών
 Μ.Π.