Αφήγηση: Συμμετοχή σε Ελληνικά και Διεθνή Φεστιβάλ Αφήγησης

Αφηγητές και συνοδοιπόροι παραμυθάδες και μη,

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ το 2018

με αφορμή μια εξαιρετικά τιμητική πρόταση από χώρα του εξωτερικού να πάω σε ένα παγκόσμιο φεστιβάλ πριν από 4-5 χρόνια ξεκίνησα να ψάχνω και να αναζητήσω την παγκόσμια κατάσταση στα Φεστιβάλ Αφήγησης. Μια εξαιρετική διαδικασία που με έμαθε πολλά και που μου έδειξε πόσο δύσκολο (αλλά όχι ακατόρθωτο) είναι να ξεκουνηθείς από τη μικρή Ελλαδίτσα και να συμμετέχεις σε φεστιβάλ ανά την υφήλιο. 

Το ταξίδι του αγαπητού Δημήτρη Προύσαλη στον Καναδά στο Φεστιβάλ του Μόντρεαλ το 2017, αλλά και οι προσπάθειες συναδέλφων να ανοίξουν τα φτερά τους προς το εξωτερικό ήταν η αφορμή να θυμηθώ την πρόταση που τότε απέρριψα για πρακτικούς και προσωπικούς λόγους... αλλά και το υπέροχο όνειρο ενός ταξιδιού για όλους τους παραμυθάδες, που όχι μόνο θα σε φέρει σε επαφή με επαγγελματίες αφηγητές από όλο τον κόσμο αλλά θα έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και με την ίδια παγκόσμια αφηγηματική γλώσσα.

Πολύ μεγάλη περιφάνια για την Ελληνική Αφήγηση η συμμετοχή του Δημήτρη
Διεθνές Φεστιβάλ του Μοντρεαλ (Chirine El Ansary, Mike Burns, Tuup,
 Dan Yashinsky και  στη μέση Dimitris Prousalis)

Είναι βέβαια κάμποσοι παραμυθάδες που μας έχουν τιμήσει στο εξωτερικό και από τις παλιότερες γενιές και από τις νεότερες και είναι και κάποιοι που από την αρχή είχαν τη δυνατότητα να αφηγηθούν έξω, απλά αναφέρω το Δημήτρη σαν ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα.

Θεωρώ πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει και να πετύχει τη συμμετοχή του σε αυτά τα φεστιβάλ. Και έτσι πρέπει αν κανείς το αισθάνεται και το θέλει. Όλα μπορούν να συμβούν και το όνειρο δεν είναι και τόσο μακρινό. Υπάρχουν πολλοί ιστότοποι που θα σας ενημερώσουν για τους όρους και τον τρόπο συμμετοχής σε κάθε φεστιβάλ. Αναζητήστε τους πολύ εύκολα.

Αν εντόπιζε κανείς κάποιο πρόβλημα, αυτό σίγουρα δεν είναι ούτε η θέληση (και ποιος δεν θα ήθελε να πάει), ούτε η γλώσσα (δόξα τω θεώ οι Έλληνες είναι πολύγλωσσοι άλλοι μιλούν παραπάνω από μια γλώσσες και αυτό ισχύει και για τους παραμυθάδες).

Προσωπική άποψη εκφέρω, αν εντόπιζα ένα πρόβλημα, θα εντόπιζα το κυριότερο στα περιορισμένα budget των φεστιβάλ και τα έξοδα από τη μακρινή Ελλάδα που ξεπερνούν το μέσο όρο των εξόδων που συνήθως καλύπτει ένα φεστιβάλ για ένα παραμυθά που προέρχεται από χώρες της κεντρικής και της Δυτικής Ευρώπης. Από την άλλη, έχω παρατηρήσει οτι αν μια διοργάνωση είναι να δώσει χρήματα για εισιτήρια κτλ σε ένα "εξωτικό" αφηγητή τότε μάλλον προτιμούν κάποιον που είναι μόνιμος κάτοικος σε κάποια από τις χώρες διεξαγωγής των φεστιβάλ ή κάποιον πραγματικά μακρινό καλεσμένο από τις χώρες της Ασίας, της Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής ή της Αυστραλίας.

Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός οτι είναι καλό να σε δουν επι τω έργω για να σε καλέσουν, πράγμα δύσκολο για τους Έλληνες, αφού συνήθως δεν συμμετέχουν (στο μεγάλο τους σύνολο) σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ. Μόνο κάποιοι τυχεροί μπορεί να κάνουν την πρόσκληση ξένου αφηγητή σε Ελληνικό φεστιβάλ με την πολύ λογική  προσμονή της ανταπόδοσης της φιλοξενίας.

Όλα όμως θέλουν το χρόνο τους...

Δείτε εδώ και ετοιμαστείτε μιας και είναι αρχή του χρόνου και όλοι ετοιμάζονται για τα φετινά event:

http://www.brandanew.co/10-storytelling-festivals-you-must-attend-in-2016/

Είμαι σίγουρη πως θα βρούμε τις άκρες μας και θα έχουμε μεγαλύτερη και ουσιαστική συμμετοχή στο μέλλον σε Διεθνή φεστιβάλ. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και μεθοδικός τρόπος δουλειάς και παρουσίασης της δουλειάς μας. Πάντως μπράβο σε όσους κάνουν την Ελληνική αφήγηση γνωστή στο εξωτερικό είναι μοναδικό.

Θεωρώ πως αν ο καθένας από μας κάνει την έρευνά του θα διαπιστώσει πως υπάρχει ένα παγκόσμιο καζάνι που βράζει στο χώρο της αφήγησης και θα ανακαλύψει και πολλά φεστιβάλ σε γειτονικές μας, βαλκανικές χώρες ...πράγμα απίστευτο αλλά αληθινό και πραγματικά σημαντικό. Από κει και πέρα, η όμορφη παρουσίαση της δουλειάς, τα social media, και η εξωστρέφεια μπορούν εύκολα να μας βγάλουν από το καβούκι μας.

Τα Ελληνικά Φεστιβάλ

Οσο για τα Ελληνικά φεστιβάλ, που ετοιμάζονται και φέτος, είναι δυστυχώς ή ευτυχώς θέμα γνωριμιών και καλών σχέσεων με τα κατά τόπους φεστιβάλ. Παλιά ήμουν σκεπτική με τις επιλογές που γίνονταν από και προς για το βγάλσιμο της υποχρέωσης ή γιατί είμαστε φίλοι, τώρα καθόλου δεν με πειράζει. ΚΑΛΥΤΕΡΑ να γίνονται και ζουν και να είναι ΖΩΝΤΑΝΑ και δυναμικά τα φεστιβάλ και ας καλούν όποιους θέλουν και για όποιο λόγο. Είναι σημαντικό να ΥΠΑΡΧΟΥΝ και να ανατροφοδοτούνται συνεχώς με παλιούς και νέους αφηγητές.

Πάντως ειλικρινά (και αυτό αφορά τους νέους) είναι πολύ πιθανό και μάλιστα σχετικά εύκολο να επιτύχει κανείς τη συμμετοχή του σε ένα από τα επόμενα Ελληνικά φεστιβάλ αρκεί να κάνει γνωστή την παρουσία τους στους διοργανωτές και να κλείσει μια καλή συμφωνία.

Νομίζω (και επαναλαμβάνω σαν γηραιά κυρία που επιμένει) πως αυτή τη στιγμή η ίδια η παρουσία των φεστιβάλ είναι που έχει σημασία και στα άλλα θα βρούμε το δρόμο μας.

Όσο για τα διεθνή αναζητήστε και ΤΟΛΜΗΣΤΕ ειδικά αν έχετε τη μικρή ή τη μεγάλη δυνατότητα να βάλετε και εσείς λίγο το χέρι στην τσέπη σας. Αξίζει τον κόπο!!!

Υποκλίνομαι και χαιρετώ μέχρι νεοτέρας

μαρία παπανικολάου

9/1/2018