Γειά μας και χαρά μας!!!
Ρεπερτόριο...οι ιστορίες μας, ο θησαυρός μας και όσα έχουμε να μοιραστούμε.
Μεγάλο το θέμα και συζητημένο πολύ ή λίγο; δεν ξέρω κιολας ...εχω καιρό από τότε που μαθήτευσα και δεν ξέρω πως φτιάχνει ο καθένας παραμυθάς το ρεπερτόριό του.
Αυτό που είναι καθοριστικό και ουσιαστικό ειναι να γνωρίσουμε τόσο καλά τις δυνατότητές μας, το μήκος κύματος και τις συχνότητες στις οποίες αφηγούμαστε ώστε ανάλογα να δουλευουμε τις ιστορίες μας και φυσικά πάνω και πέρα από όλα να μπορούμε να επιλέγουμε από τις πηγές ανάμεσα σε πολλές και διαφορετικές ιστορίες.
Δείτε όμως τι συμβαίνει. Τα τελευταία πολλά χρόνια έχω παρακολουθήσει αφηγητές σε παραστάσεις και φυσικά σε φεστιβάλ, μιλάω για Έλληνες αφηγητές φυσικά. Ε, λοιπόν για κάποιο λόγο (φυσικά δικαιολογημένο και φυσικά εμφανή) οι αφηγητές μας ανακυκλώνουν τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες... και παραμύθια....λαϊκά παραδοσιακά εννοώ Ελληνικά ή του κόσμου.
Επειδή όμως ο κόσμος είναι μικρός...πολύ μικρός σας λέω πως έδω και χρόνια ακουω τα ίδια παραμύθια και τις ίδιες μικρές ιστορίες, σε άλλη σειρά ή με μικρές παραλλαγές... Εντάξει θα μου πεις, εσύ εισαι παραμυθού και το παρατηρείς, ακους αφηγητές, ακολουθείς και είσαι μέσα στο ¨παιχνίδι" είναι άλλοι που τα ακούνε για πρώτη φορά...Ναι αν μιλάμε για "παρθένο" κοινό στην αφήγηση ναι... αλλά εμεις οι άλλοι; Οι ακόλουθοι οι πιστοί;;; Θέλουμε νέες ιστορίες, λες και ο κόσμος δεν είναι γεμάτος...
Μην παρεξηγηθώ υπάρχουν και διαφορετικά πράγματα, ιστορίες ας πούμε που είναι άγνωστες στις αφηγηματικές γυριστρούλες...ναι λιγα , πολύ λίγα.
Ειναι πραγματικά περίεργο σε ένα κόσμο γεμάτο με ιστορίες να ακούγονται τα ίδια και τα ίδια... Τα ιδια λέγαμε το 2004 που άρχισα εγώ να αφηγούμαι, τις ίδιες μικρές ή μεγάλες ιστορίες ακούω μέχρι σήμερα, παραλλαγές, παρόμοιες ή ίδιου ...μήκους κύματος.
Γιατί;
Προφανώς μπορώ να σκεφτώ κάποιους λόγους:
1. Υπάρχει μια συγκεκριμένη και σαφώς πεπερασμένη βιβλιογραφία πάνω στην οποία στηρίζονται οι Έλληνες αφηγητές.
2. Οι σχολές και τα σεμινάρια κατευθύνουν προς συγκεκριμένες ιστορίες δουλεύοντας πάνω σε συγκεκριμένα πραγματα
3. Οι αφηγητές για κάποιο λόγο επιλέγουν αυτές που άκουσαν από κάποιο άλλο αφηγητή γιατί τους άρεσαν και τις ξαναλένε.
4. Δεν έχουν μάθει πως να λειτουργούν με τις πηγές τους
5. Δεν ανατρέχουν σε πηγές, να δουλέψουν με νέο υλικο
Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι λόγοι. Αλλά να, προχθές (μιας και είμαι μακριά) έκανα μια βολτα στο you tube να ακουσω νέο αίμα... αμαν οι ίδιες και οι ίδιες ιστορίες... τέλοσπάντων απλά το επισημαίνω.
Επίσης αυτό που είναι πραγματικά περίεργο είναι που οι περισσότεροι αυτές τις ίδιες και ιδιες ιστορίες τις λένε με τον ίδιο και ίδιο τρόπο, τα ίδια λόγια, λέξη προς λέξη...
Μα καθεμιά ιστορία έχει τοοοοοοοσα πρόσωπα, τόσες αναγνώσεις, τοσα χρώματα και αρωματα, γιατί να τις βλέπουμε όλες από την ίδια οπτική γωνία;;; Λίγος πειραματισμός, λίγη προωτοτυπία...
λίγος κίνδυνος αποτυχίας και φρέσκων φρούτων πάνω στη σκηνή μας;;;
Ξέρω γω...σκέφτομαι
Σας στέλνω την αγάπη μου
Μαρία