ε εντάξει πέρασε πάλι καιρός! Έτσι είναι ο καιρός περνάει και πίσω δε γυρνάει. Μαζί του παίρνει και τα παλιά και φέρνει καιρνούρια. Είναι ο χρόνος αδηφάγος καταναλωτής! Χωνεύει τα παλιά και τρώει τα νέα.
Το καλοκαίρι άρχισε δυναμικά με το Φεστιβάλ Παραμυθιών στο Κιάτο και τους παραμυθάδες επι πόδας για έναν καιρό που με το δυσάκι σου στον ώμο λες παραμύθια εδώ κι εκεί εύκολα και απλά έξω από τους τέσσερις τοίχους! Χαρά και ευλογία.
Ετοιμάζονται και άλλα φεστιβάλ και χίλιες δυο αφηγήσεις. Να εδώ θα δεις το πρόγραμμα της Τζιάς για φέτος ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΖΙΑ (πάτα εδώ)
Φαντάζομαι και πάλι ο κόσμος θα κατακλύσει το όμορφο νησί να δει τους παραμυθάδες! Τι καλά!
Φέτος είχαμε και μια απίστευτη έκπληξη από το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΟΥΑΛΙΑΣ (BEYOND THE BOARDER) (δες κι εδώ). Οι οργανωτές έκαναν Live streaming σε κάμποσες αφηγήσεις και πραγματικά ήταν ένα δώρο εξ ουρανού.
Είχα βάλει σκοπό να πάω φέτος αλλά με πρόλαβε η ανατροπή και δεν τα κατάφερα. Πόση χαρά που μπόρεσα να παρω "μυρωδιά" από αυτό το υπέροχο Φεστιβάλ.Νέοι και παλιοί παραμυθάδες όπως παντού να
λένε παραμύθια. Υπέροχα.
Με την ευκαιρία ρίξαμε και μια ματιά να δούμε τι κάνουν οι νέοι παραμυθάδες.
Λοιπόν κι εγώ ετοιμάζομαι. Ήρεμα και σιγά σιγά αλλά αυτή την προσμονή της συνάντησης που μου έλειψε τόσο το χειμώνα...
Είναι φορές που ενώ θες να πεις, να αφηγηθείς αισθάνεσαι να βουλιάζεις σε μια σιωπή τόσο βαριά, τόσο γεμάτη. Μια σιωπή που σε κάνει να κυλάς προς τα μέσα για να βρεις τη φωνή σου.
Ελπίζω να βρούμε πολλές πολλές φωνές και αυτό το καλοκαίρι.
Διαβάζω τα ονόματα των αφηγητών στα φεστιβάλ και δεν γνωρίζω πολλούς βασικά δεν γνωρίζω παρά έναν δυο, όχι από τους παλιούς, από τους νέους εννοώ, και πόσο χαίρομαι που συνεχίζει τούτη η τέχνη να βρίσκει φαναράκια και φάρους για να λάμπει μέσα στα καλοκαιρινά σκοτάδια, όταν τα αστέρια ανεβαίνουν πιο ψηλά στον ουρανό για να αφήνουν τους παραμυθάδες να λάμπουν μέσα από τις ιστορίες τους. Από την άλλη αισθάνομαι και λίγο να γερνώ και αυτό είναι ΤΕΛΕΙΟ.
Το αισθάνομαι με τόση ηρεμία να βαραίνουν χρόνια πιο πολλά και πιο πολλά. Να μην έχω πια τις ίδιες αγωνίες, να μην προσπαθώ να βρεθώ στο μέλλον αλλά να πιπιλίζω το παρόν
ώσπου να λιώσει.
Καλό καλοκαίρι παραμυθάδες ακούστε τον Daniel Morden να ψάχνει τον πατέρα του σπιτιού, σήμερα 17 Ιουνίου, ημέρα του πατέρα και να μην μπορεί να τον βρει καθώς ο χρόνος παρόντας και μέλλοντας έχει κρατήσει μέσα στο ίδιο σπίτι όοοοοολους τους πατεράδες του σπιτιού...
Υποκλίνομαι! Θα τα πούμε στις βρύσες, στα δάση και τα αλώνια, στις πλατείες και στα μονοπάτια,στα ξωκκλήσια και κάτω από τις ελιές
Μαρία και παραμυθού
17 Ιουνίου 2018