ΛΙΛΗ ΛΑΜΠΡΕΛΛΗ - ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΩ ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (εκδόσεις Πατάκη)

"Tα μαγικά παραμύθια «δε λένε αυτό που θέλουν να μας πουν», αλλά με τον συμβολικό τους λόγο, όσο ανώδυνος κι εξωπραγματικός κι αν μοιάζει, μας λένε τι πρέπει να κάνουμε «για να μεγαλώσουμε». Μέσα από τη μυητική πορεία των ηρώων τους, μας δείχνουν ότι στη ζωή θα συναντήσουμε εξουσιαστές. Η καλή ή κακή τους πρόθεση δεν έχει σημασία – αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας ακινητοποιήσουν μέσα στην εξουσία τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρέθηκαν στον δρόμο μας μονάχα για να μας δώσουν το κλειδί μιας πύλης που οδηγεί αλλού."

Λίλη Λμπρέλλη

Τα τρία πρώτα από τα 7 βιβλία της αγαπημένης αφηγήτριας και δασκάλας Λίλης Λαμπρέλλη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη. Στα βιβλία αυτά η Λίλη Λαμπρέλλη επιλέγει παραμύθια και προσπαθεί να κάνει την συμβολική προσέγγισή τους. 

Στον Πολυροβυθά γράφει στην εισαγωγή: "επιχειρώ να προσεγγίσω τη συμβολική ερμηνεία του Πολυροβιθά που δεν είναι άλλος από τον αφέντη του Παπουτσωμένου γάτου, της συλλογής των αδερφών Γκριμ. Αν συγκρίνουμε τις δύο παραλλαγές, βλέπουμε ότι στον Πολυροβιθά αντί για εμπιστοσύνη στον γάτο, έχουμε εμπιστοσύνη στο ρεβίθι, δηλαδή στη δυνατότητα που προσφέρει ένας σπόρος."

Τα "Δέκα και ένα παραμύθια σοφίας"  μερεύουν και δυναμώνουν. Προορίζονται για τους μικρούς και μεγάλους που ζουν ή θα ζήσουν ανατροπές - δηλαδή για τον καθένα μας. Με τον παραβολικό τους λόγο, προτείνουν τρόπους όχι μόνο για να ξεπεραστούν δυσκολίες λογιών λογιών, αλλά και για να γίνει το άλμα από την ανωριμότητα στην ωριμότητα, από την υποτέλεια στην ελευθερία, από τον φόβο στη γαλήνη - και, τελικά, στην αποδοχή της ζωής.

Παραμύθια παραμυθίας από την προφορική παράδοση που δίνουν απαντήσεις "εφ' όλης της ύλης" κι όχι μόνο στα παιδιά - αλλά σε όλους όσοι νιώθουν την ανάγκη να μεγαλώσουν ψυχικά, να λύσουν κόμπους, να ανοιχτούν στη χαρά της κάθε καινούριας μέρας. Είναι παραμύθια που μιλάνε για αντοχή και εμπιστοσύνη. Ακόμα κι όταν δε συνδέονται με μεγάλες ανατροπές, μας συντροφεύουν σε νίκες ατομικές, μικρές κι αθόρυβες. Αν και, όπως λέει ο Ρίλκε, "ποιος μίλησε για νίκες, το παν είναι ν' αντέξουμε".


Στη Στρίγκλα σημειώνει: "επιχειρώ να προσεγγίσω τη συμβολική ερμηνεία της Στρίγκλας, της κανίβαλης αδερφής του Γιαννάκη, του ατρόμητου – που όμως αυτή του δίνει το κλειδί της αυτονομίας. Παραμύθι που μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα για χρόνους και καιρούς, μας μιλάει για ενδοοικογενειακό κανιβαλισμό, θέμα οικείο τόσο στο λαϊκό παραμύθι όσο και στη μυθολογία (ο Κρόνος που έτρωγε τα παιδιά του), και μας δίνει οδηγίες χρήσεως για μια ουσιαστική ενηλικίωση.
Ο ήρωας, σε βασιλικά δώματα μεγαλωμένος, διώχνεται από το πατρικό παλάτι όταν αποκαλύπτει ότι το φασκιωμένο μωρό στην κούνια, η πολυπόθητη βασιλοπούλα, η μοναχοθυγατέρα και στερνοπαίδι των γονιών του, τις νύχτες τρώει τα άλογα: είναι Στρίγκλα…

Διαβάστε επίσης την όμορφη κριτική της Σταυρούλας Τσόπρου

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=695313