Με αφορμή τις διάφορες προσκλήσεις ενδιαφέροντος για αφηγήσεις ΕΝΤΕΛΏΣ ΔΩΡΕΆΝ και ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΆ γράφω 2-3 σκέψεις!
Αγαπητοί συνάδελφοι έχει παραγίνει. Και φταίμε ΟΛΟΙ. Φταίμε γιατί πάνω στην επιθυμία μας να αφηγηθούμε, ετοιμαζόμαστε, ντυνόμαστε, πληρώνουμε από κουστούμια, υλικά μέχρι και μουσικούς από την τσέπη μας για να διαδώσουμε την τέχνη και για να έχουμε κάπου να πούμε τις ιστορίες μας.
Στα φεστιβάλ των Δήμων παίρνουμε ψίχουλα ή πάμε τζάμπα. Στα μπαράκια κερνάμε και τους φίλους που έρχονται να μας δουν. Χαλάμε πολλά λεφτά σε σεμινάρια, σε βιβλία, σε cd, σε ταξίδια, σε χίλια δυο και είμαστε και με κάτι τσέπες ανοιχτές συνέχεια για καινούργια σεμινάρια, βιβλία, ταξίδια κτλ.
Ε όχι
Ξέρουμε ότι δεν γινόμαστε πλούσιοι από την αφήγηση αλλά με αυτό τον τρόπο γινόμαστε γελοίοι, ζητουλιάρηδες και ψώνια για να βρεθούμε μπροστά σε κοινό και να αφηγηθούμε.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΛΑ την ευθύνη που έχει ο καθένας μας. Αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα χώρο και να τον τιμήσουμε. Γιατί τόση τζαμπαδούρα;
Αν ο Δήμος τάδε πάρει ένα τραγουδιστή ή ένα κουκολοπαίχτη ή καραγκιοζοπαίχτη ΔΕΝ θα τον πληρώσει; Θα του πει: Κάτσε κορόιδο ετοιμάσου, δούλεψε, ξενύχτα και έλα να με ψυχαγωγήσεις τζάμπα;
Γίνονται αυτά;
Ναι, μόνο στην αφήγηση.
Αναρωτηθείτε γιατί και πάρτε τις ευθύνες σας.
Εκτός αν είμαστε όλοι ΤΟΣΟ ΨΩΝΑΡΕΣ που δεν μας νοιάζει η τέχνη μας αλλά να φορέσουμε τα καλά μας και να ανοιγουμε το στόμα μας για να καμαρώνουν οι φορείς ότι δώσανε θέαμα στο λαό τους!
ΈΛΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΛΕΟΣ!
Θέλω να ξέρω δεν κουράζεστε; Δεν αγωνιάτε; Δεν παλεύετε;
Να τρέχετε από δω και από κει τζάμπα και βερεσέ να καλύπτετε ατέλειωτες ώρες ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ με τις ιστορίες και τα παραμύθια σας;
Ε τότε γιατί περιφέρουμε το τομάρι μας αριστερά και δεξιά έτσι; Λίγη ευθύνη, όση αναλογεί στον καθένα και λίγη πίστη στην τέχνη μας.
Όχι, δε θα γίνουμε πλούσιοι. Ναι, θα πούμε ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ για ένα σκοπό. Για παιδιά άρρωστα, για φυλακισμένους, για αρρώστους στα νοσοκομεία. Αλλά όχι και στους υγιείς φορείς του δημοσίου που πληρώνουν αδρά για χίλια δυο θεάματα.
Εμείς τι είμαστε πιά:
Αποφασίστε!
Να ξέρω κι εγώ τι θα λέω όταν μου ζητούν να κάνω παραστάσεις.
Να λέω ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΟΥ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΩΡΕΑΝ γιατί αυτό κάνουν οι παραμυθάδες;
Και ας απενοχοποιηθούν και όσοι κάνουν και άλλα επαγγέλματα. Πρέπει για τη δουλειά που κάνει κάποιος να πληρώνεται, αρκεί να δηλώνει στην εφορία και αυτή του την ενασχόληση. Υπάρχουν τρόποι.
Να είμαστε νόμιμοι και ωραίοι.
Αλλά σκεφτείτε πως μπορεί να εκλάβει κάποιος κάτι που του παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ!
Μπορεί και να πει:
'Ελα μωρέ ένας εκεί που λέει παραμύθια στα παιδιά, τζάμπα το κάνει και τι να του δώσουμε σιγά το πράμα;
Θέλετε να είμαστε ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΜΑ;
Πείτε το να ξέρουμε.
Φυσικά και υπάρχει αυτοδιάθεση. Αλλά σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει ένας άγραφος νόμος που τον σέβονται οι επαγγελματίες (και οι ερασιτέχνες που επιτηδεύονται).
Εδώ τι υπάρχει καλοί μου ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ
Το ψώνιο μας;
Μόνο;
Μ.Παπανικολάου
Αγαπητοί συνάδελφοι έχει παραγίνει. Και φταίμε ΟΛΟΙ. Φταίμε γιατί πάνω στην επιθυμία μας να αφηγηθούμε, ετοιμαζόμαστε, ντυνόμαστε, πληρώνουμε από κουστούμια, υλικά μέχρι και μουσικούς από την τσέπη μας για να διαδώσουμε την τέχνη και για να έχουμε κάπου να πούμε τις ιστορίες μας.
Στα φεστιβάλ των Δήμων παίρνουμε ψίχουλα ή πάμε τζάμπα. Στα μπαράκια κερνάμε και τους φίλους που έρχονται να μας δουν. Χαλάμε πολλά λεφτά σε σεμινάρια, σε βιβλία, σε cd, σε ταξίδια, σε χίλια δυο και είμαστε και με κάτι τσέπες ανοιχτές συνέχεια για καινούργια σεμινάρια, βιβλία, ταξίδια κτλ.
Ε όχι
Ξέρουμε ότι δεν γινόμαστε πλούσιοι από την αφήγηση αλλά με αυτό τον τρόπο γινόμαστε γελοίοι, ζητουλιάρηδες και ψώνια για να βρεθούμε μπροστά σε κοινό και να αφηγηθούμε.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΛΑ την ευθύνη που έχει ο καθένας μας. Αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα χώρο και να τον τιμήσουμε. Γιατί τόση τζαμπαδούρα;
Αν ο Δήμος τάδε πάρει ένα τραγουδιστή ή ένα κουκολοπαίχτη ή καραγκιοζοπαίχτη ΔΕΝ θα τον πληρώσει; Θα του πει: Κάτσε κορόιδο ετοιμάσου, δούλεψε, ξενύχτα και έλα να με ψυχαγωγήσεις τζάμπα;
Γίνονται αυτά;
Ναι, μόνο στην αφήγηση.
Αναρωτηθείτε γιατί και πάρτε τις ευθύνες σας.
Εκτός αν είμαστε όλοι ΤΟΣΟ ΨΩΝΑΡΕΣ που δεν μας νοιάζει η τέχνη μας αλλά να φορέσουμε τα καλά μας και να ανοιγουμε το στόμα μας για να καμαρώνουν οι φορείς ότι δώσανε θέαμα στο λαό τους!
ΈΛΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΛΕΟΣ!
Θέλω να ξέρω δεν κουράζεστε; Δεν αγωνιάτε; Δεν παλεύετε;
Να τρέχετε από δω και από κει τζάμπα και βερεσέ να καλύπτετε ατέλειωτες ώρες ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ με τις ιστορίες και τα παραμύθια σας;
Ε τότε γιατί περιφέρουμε το τομάρι μας αριστερά και δεξιά έτσι; Λίγη ευθύνη, όση αναλογεί στον καθένα και λίγη πίστη στην τέχνη μας.
Όχι, δε θα γίνουμε πλούσιοι. Ναι, θα πούμε ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ για ένα σκοπό. Για παιδιά άρρωστα, για φυλακισμένους, για αρρώστους στα νοσοκομεία. Αλλά όχι και στους υγιείς φορείς του δημοσίου που πληρώνουν αδρά για χίλια δυο θεάματα.
Εμείς τι είμαστε πιά:
Αποφασίστε!
Να ξέρω κι εγώ τι θα λέω όταν μου ζητούν να κάνω παραστάσεις.
Να λέω ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΟΥ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΩΡΕΑΝ γιατί αυτό κάνουν οι παραμυθάδες;
Και ας απενοχοποιηθούν και όσοι κάνουν και άλλα επαγγέλματα. Πρέπει για τη δουλειά που κάνει κάποιος να πληρώνεται, αρκεί να δηλώνει στην εφορία και αυτή του την ενασχόληση. Υπάρχουν τρόποι.
Να είμαστε νόμιμοι και ωραίοι.
Αλλά σκεφτείτε πως μπορεί να εκλάβει κάποιος κάτι που του παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ!
Μπορεί και να πει:
'Ελα μωρέ ένας εκεί που λέει παραμύθια στα παιδιά, τζάμπα το κάνει και τι να του δώσουμε σιγά το πράμα;
Θέλετε να είμαστε ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΜΑ;
Πείτε το να ξέρουμε.
Φυσικά και υπάρχει αυτοδιάθεση. Αλλά σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει ένας άγραφος νόμος που τον σέβονται οι επαγγελματίες (και οι ερασιτέχνες που επιτηδεύονται).
Εδώ τι υπάρχει καλοί μου ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ
Το ψώνιο μας;
Μόνο;
Μ.Παπανικολάου